Βασισμένο σε κείμενο της Dr Perrine CAPMAS, γυναικολόγου – χειρουργού
Τα ινομυώματα της μήτρας είναι καλοήθεις όγκοι του μυός της μήτρας (μυομήτριο) και αποτελούν τον πιο συχνό καλοήθη όγκο στις γυναίκες. Προσβάλλονται μεταξύ 20% και 50% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Οι αφρο-καραϊβικές ασθενείς εμφανίζουν περισσότερα ινομυώματα, σε νεότερη ηλικία και μεγαλύτερου μεγέθους.
ΘEΣΗ ΤΩΝ ΙΝΟΜΥΩΜAΤΩΝ
Τα περισσότερα ινομυώματα αναπτύσσονται στη μήτρα. Πολύ πιο σπάνια, ορισμένα ινομυώματα μπορεί να αναπτυχθούν στον τράχηλο της μήτρας ή στις ωοθήκες. Η ταξινόμηση FIGO, που καθιερώθηκε το 2011, διακρίνει 7 τύπους ινομυωμάτων της μήτρας ανάλογα με τη θέση τους.
Τα ινομυώματα τύπου 0 1 και 2 αναπτύσσονται περισσότερο ή λιγότερο βαθιά στην κοιλότητα της μήτρας. Τα ινομυώματα τύπου 3 και 4 αναπτύσσονται εντός του μυός της μήτρας. Τα ινομυώματα τύπου 5-6-7 αναπτύσσονται εν μέρει εκτός της μήτρας.
Ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση τους, τα ινομυώματα μπορεί να προκαλούν συμπτώματα, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πολλά ινομυώματα είναι εντελώς ασυμπτωματικά. Τα ινομυώματα κοντά ή μέσα στην κοιλότητα της μήτρας ευθύνονται πολύ συχνά για την έντονη αιμορραγία (μηνορραγία) κατά την έμμηνο ρύση. Εάν η αιμορραγία αυτή συμβαίνει συχνά, μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, η οποία μπορεί να προκαλεί κόπωση.
Ορισμένα ινομυώματα μπορεί να προκαλέσουν πόνο, είτε λόγω του μεγέθους τους είτε επειδή συμπιέζουν μια γειτονική ανατομική δομή. Ορισμένα ινομυώματα μπορεί να συμπιέζουν την ουροδόχο κύστη ή το ορθό, προκαλώντας συμπτώματα από το ουροποιητικό σύστημα, όπως επιτακτική ούρηση, ή συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα, όπως δυσκοιλιότητα.
Ο ρόλος των ινομυωμάτων στην υπογονιμότητα εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση τους. Τα ινομυώματα τύπου 0 1 και 2 σε επαφή με την κοιλότητα της μήτρας αποτελούν παράγοντες υπογονιμότητας και πρέπει να αφαιρούνται με υστεροσκοπική χειρουργική επέμβαση. Τα μεγάλα ινομυώματα τύπου 4 5 και 6 (μεγαλύτερα από 4-6 cm) φαίνεται επίσης να ευθύνονται για την υπογονιμότητα, αλλά η αφαίρεσή τους δεν βελτιώνει τη γονιμότητα. Τέλος, τα ινομυώματα τύπου 7 δεν προκαλούν υπογονιμότητα.
Δεν χρειάζονται όλα τα ινομυώματα θεραπεία. Μόνο τα συμπτωματικά ινομυώματα που προκαλούν πόνο, αιμορραγία ή υπογονιμότητα πρέπει να αφαιρούνται.
Υπάρχουν διαφορετικές χειρουργικές προσεγγίσεις, με διαφορετικό βαθμό επεμβατικότητας: εκτομή με υστεροσκόπηση μέσω της φυσικής οδού ή αφαίρεση με λαπαροσκόπηση ή λαπαροτομία.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί ορισμένες εναλλακτικές λύσεις στη χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία των ινομυωμάτων της μήτρας. Αυτές οι τεχνικές μυόλυσης περιλαμβάνουν την καταστροφή των μυϊκών κυττάρων του ινομυώματος με τη χρήση θερμότητας ή ραδιοσυχνότητας.